Pilatus had op de dag na Jezus’ afreis uit Jeruzalem aan de oproerige Galilese Zeloten op doodstraf verboden Jeruzalem te verlaten, wat zij wilden doen. Velen van hen waren als gijzelaars voor de anderen aangehouden en gevangen gezet. Deze morgen liet Pilatus hen vrij en gaf aan allen oorlof om hun offeranden te brengen en te vertrekken. Hijzelf trof ‘s middags toebereidselen voor zijn eigen afreis naar Cesarea. (Normale residentie van de landvoogden, die echter op Pasen, met het oog op mogelijke onlusten te Jeruzalem verbleven; nu echter is het paasfeest afgelopen). Het was voor de gearresteerde Galileeërs een blijde verrassing zich onverwacht in vrijheid gesteld te zien; zij spoedden zich met hun zoenoffers naar de tempel, dewijl enigen tegen de Wet misdaan hadden en belet waren geweest hun zoenoffers te brengen. Het was overigens ook het gebruik allerlei offers en geschenken in deze dagen naar de tempel te brengen. Velen kochten vee en brachten het daar ten offer; de meesten verkochten immers alles wat zij maar ontberen konden en de opbrengst ervan stortten zij in de offerblokken van de tempel. Voor de armeren betaalden de betergestelden. Ik zag 3 verschillende offerblokken, waarin zij hun offeranden wierpen. Daarbij werd er geleerd en ook gebeden. 1189. Anderen bevonden zich op de slachtplaats met hun offervee. In de tempel waren een aanzienlijk getal mensen, zonder dat hij daarom overvol was; ik zag op verscheidene plaatsen kleine hopen van Israëlieten voorover gebukt, het hoofd bedekt en in boetemantels gehuld; zij stonden of knielden of lagen op hun aangezicht. Judas de Gauloniet stond onder zijn aanhangers bij het offerblok, want juist deze Galileeërs waren het, die Pilatus aangehouden en nu weer vrijgelaten had; het waren gedeeltelijk naïeve, gedeeltelijk sluwe en boze werktuigen van de Herodianen. Onder hen waren vele Gaulonieten en een grote menigte uit Tirza en omstreken en uit andere Herodianers-nesten. Fascikel 24 2271