welriekende geuren in een rijke verscheidenheid neer; over de leerlingen kwam een bedwelmend hemels genoegen en verzadiging628. De Heer schitterde hoe langer hoe glanzender en was eindelijk als doorschijnend. De kring rondom hen was in de donkere nacht zo verlicht, dat men elk grassprietje zo klaar als bij hellichte dag op de grond kon onderscheiden. Als nu de glans een zeer hoge graad bereikt had, waren de leerlingen er zodanig door verrukt en verkwikt, dat zij hun hoofd bedekten, met het aangezicht ter aarde vielen en dronken van geest bleven liggen. Het was nu 12 uur in de nacht, toen ik zag dat die heerlijkheid haar hoogtepunt had bereikt. Van de hemel naar de aarde zag ik een schitterende lichtbaan en erop een gedurig veranderende beweging van engelen van de meest verschillende soorten. - Enige waren klein, doch met een volledige gestalte; - andere zagen er slechts als schitterende aangezichten uit in het licht; 628 Welriekende geuren. – Een mystiek verschijnsel, bovennatuurlijk van oorsprong, niet afkomstig van welriekende planten en kruiden van de berg. Het doet zich veelvuldig voor, vooral bij mystieke heiligen. Sprekend over de genietingen welke de ziel smaakt in het gebed van rust, en dus, mag men denken ook in de hogere graden van gebed, zegt de H. Teresia: “De ziel neemt een liefelijke geur waar, laten wij zeggen, alsof in haar innerlijke diepte een zoete vuurgloed oplaaide, waarop welriekende specerijen gestrooid en verbrand worden. De warmte en welriekende geur doordringen de ziel geheel en niet zelden deelt hierin ook het lichaam. Verstaat me wel: men voelt geen warmte noch ruikt een geur, het is iets veel edelers dan deze dingen, waarvan ik me slechts als van een beeld bedien om me verstaanbaar te maken; zij die dit nog niet ondervonden hebben, kunnen me in elk geval geloven.” (Kast. IV, II, 6). Hier hebben wij te maken met de goede geur van Christus’ heerlijkheid. Fascikel 24 2286