Tweede dag te Gabara. 1221. 24 april. – Jezus zette heden zijn prediking op de berg voort; Hij handelde daarin nog steeds over het gebed, over de naastenliefde, de waakzaamheid in het goede, het vertrouwen op Gods goedheid; Hij waarschuwde de mensen om zich niet door de verdrukkers, eerrovers en valsaards te laten misleiden. De Farizeeën (vooral hen had Jezus op het oog) waren heden nog woeliger dan gisteren. Ik zag ook dat zij heden in nog groter getal opgekomen waren en dat zij hardnekkig tegen Jezus redetwistten; zij noemden Hem een demagoog en volksopruier, een onruststoker, die de mensen van hun arbeid wegtrok, zodat zij Hem overal naliepen en met Hem het land doorreisden; zij zeiden dat zij hun sabbat, hun feestdagen en hun godsdienstleer hadden en zijn nieuwigheden en hervormingen best konden missen. Zij brachten tegen Hem en zijn leerlingen alle oude bezwaren in, die reeds duizendmaal beantwoord waren, en tenslotte wilden zij Hem intimideren met de bedreiging dat zij bij Herodes klachten tegen Hem zouden indienen over zijn drijverijen en openbare predicaties. “Herodes,” zeiden zij, “heeft reeds een oog op U en zal aan uw opstokerijen spoedig een einde maken.” Jezus antwoordde vrijmoedig dat Hij geen vrees had voor Herodes en preken en genezen zou tot Hij zijn zending had volbracht (cfr. Lk. 13, 31-33). Doch de Farizeeën waren zo woelig, schaamteloos en geweldig, dat het volk vooruit drong en de mensen elkander stieten en vertraden en de Farizeeën zich hierdoor genoodzaakt zagen te zwichten voor de woede van het volk, hoewel met tegenzin en uiterst verbitterd. Fascikel 24 2358