Hij sprak ook zeer wonderbaar over Jezus en zei dat hij Hem voor meer dan een profeet hield en het niet waagde te zeggen wie Hij was; dat de beloften nu in vervulling gingen; dat allen zich gelukkig moesten achten zulke onderrichtingen en openbaringen uit zulk een mond te vernemen, de hoop en de troost van Israël te hebben mogen beleven (cfr. Lk. 2, 25-32). Hierdoor ontstond een grote ontroering onder het volk en velen weenden van vreugd. Dit geschiedde in het bijzijn van Jezus, die onder zijn leerlingen bedaard ter zijde stond. Hierna ging Jezus met de zijnen de maaltijd bij de oudste nemen. Hier was het gesprek zeer levendig; zij verzochten Jezus dringend bij hen op Cyprus te blijven; zij spraken van de voorzeggingen van enige profeten, noemden vervolgingen en smarten, die men op de Messias toepaste, maar zij wensten dat zo iets Hem bespaard mocht blijven. (Vele rabbijnen namen terecht aan dat in Jes. 53 het lijden van de Messias voorspeld is.) Dan vroegen zij Hem of Hij soms de Voorloper van de Messias was, maar Jezus antwoordde dat Joannes dit was en dat Hij hun verzoek bij hen te blijven, niet kon voldoen. Een der aanwezigen die in Palestina was geweest, bracht het gesprek op de haat van de Farizeeën tegen Jezus en liet zich zeer hard tegen hen uit, maar Jezus duidde hem zijn strenge beoordeling ten kwade; Hij trachtte hun handelwijze milder uit te leggen en hun schuld te verminderen. Hierbij viel mij in dat ik heden mijn oppasseres kwaad van anderen hoorde spreken en haar daarover niet zacht genoeg berispt had. Ik dacht: “Helaas! Helaas! dit woord van Jezus is ook voor mij!” 1258. Op de volgende wijze werd ik heden andermaal betrokken in mijn visioen. Ik zag dat op enige plaatsen de mensen de tarwe begonnen af te snijden, hoewel het nog niet de eigenlijke oogsttijd Fascikel 24 2437