Feestmaal bij een rabbijn. 1268. Zo verliep de namiddag tot tegen de avond, toen Jezus de rabbijnen volgde tot een maaltijd te zijner eer, maar die tevens gedeeltelijk ook wel enige betrekking had op de beginnende oogst. Ook de armen en dagloners werden daarbij gespijzigd (cfr. fasc. 9, nr. 222, voetnoot 30). Jezus was vol lof over deze gewoonte; zij werden groepsgewijs van het veld afgehaald en kregen spijzen opgediend op afzonderlijke, lange tafels als stenen banken. Jezus diende hen dikwijls met de leerlingen en richtte ondertussen korte en leerrijke spreuken tot hen of vertelde parabelen voor hen. Ook waren nog verscheidene joodse leraren bij het maal, doch dit hele gezelschap hier was niet zo goed gesteld, openhartig en eerlijk als de Joden in Jezus’ herberg bij Salamis; zij hadden iets Farizees en zodra zij wat verwarmd en stoutmoediger geworden waren, lieten enigen zich op hatelijke wijze uit. - Zo vroegen zij Hem of het niet gemakkelijker en voordeliger voor Hem geweest zou zijn in Palestina te blijven? - Wat Hij hier was komen zoeken? - Of Hij misschien voornemens was hier nog lang te blijven? - Zij durfden hopen dat Hij hier toch geen paniek en geen onlusten zou verwekken. - Ook raakten zij menig punt uit zijn lering en uit zijn handelingen aan, welke de Farizeeën in Palestina Hem telkens opnieuw vóór de voeten wierpen. Jezus antwoordde als gewoonlijk, hetzij hard en raak en op de man af, hetzij zachter, al naar gelang van hun beleefdheid en gesteldheid. Fascikel 25 2458