Derketo, haar dochter en kleindochter werden, volgens de normale levensduur van die tijd, zeer oud; het waren geweldige, grote, machtige mensen, die ons nu met hun schoonheid bijna schrik zouden inboezemen; zij waren ongelooflijk stoutmoedig, geweldig, agressief, schaamteloos en zij handelden met een uitzonderlijke zekerheid, gedurig in hun boze geest in de toekomst vooruitziend en vol zelfvertrouwen, want zij voelden zich uitverkoren en als goden; zij waren een herhaling van die oudere, nog woeliger tovenaars op het hoog gebergte, die in de zondvloed omkwamen. De weg van het heil. 1278. Aandoenlijk is het te zien hoe de rechtvaardige oudvaders, hoewel met vele goddelijke openbaringen begunstigd, zich toch ten koste van voortdurend lijden en strijden, tussen al die gruwelen door- heen moesten werken en hun eigen weg banen; en hoe de zaligheid langs verborgen, moeilijke wegen eindelijk tot de aarde kwam, terwijl aan die duiveldienaars alles ten dienste stond en meesloeg. (Treffende beschouwing! te vergelijken met de eindbeschouwing van fasc. 23, nr. 1100). Toen ik dit alles zag en rondom die godinnen de wijde kring vol intense bedrijvigheid en de schitterende eredienst, die zij op aarde wijd en zijd genoten, en dan daarnaast dit klein gezelschap van Maria, met wiens voorafbeelding, nl. de wolk van Elias, die wijsgeren hun afstotelijke dwalingen wilden verbinden; en toen ik ook Jezus, de vervulling van alle beloften, die daar arm en geduldig zijn leer verkondigde, vóór hen staan en het kruis tegemoet treden zag, ach! wat stemde dat me treurig, wat vond ik dat toch spijtig! en toch was het niet anders dan de geschiedenis van de waarheid en van het licht, dat in de duisternis is gekomen om haar te verlichten, maar door de duisternis niet werd begrepen noch aangenomen tot de dag van heden. Fascikel 25 2475