1320. Na de doop van de bruidegoms (de vrouwen werden niet vóór Pinksteren gedoopt) werden Jezus en de zijnen, ook alle trouwers en de rabbijnen door een joodse leraar tot een feestmaal uitgenodigd. Hij had dit laten bereiden in het dorp Leppe, ten westen van Mallep. De dochter van de joodse leraar van dit dorp was de bruid van een heidense wijsgeer van Salamis, die daar reeds de onderrichtingen van Jezus gehoord en de besnijdenis aangenomen had. Zij gingen nu naar Leppe, dit dorp waarvan ik, gisteren en eergisteren de naam niet wist. De weg naar dit mooie dorp, dat bijna even groot is als Koesfeld (dat in 1820 maar klein was) loopt zacht (uit het dal Lanifa) opstijgend, en dan dieper afdalend, door schone lanen, als was geheel het gewest een heerlijke tuin; de weg is ongeveer drie kwartier lang. Mallep is bijna zo groot als Münster. Bij Leppe loopt de baan naar de niet grote havenstad Kerynia (= Kyrenia), die ongeveer 2 uren van daar ligt (fel overdreven afstand). De andere weg, waarop Jezus met de doortrekkende Arabieren sprak, loopt naar de grote haven Lapitus, die (2 uren) meer westelijk ligt. Te Leppe wonen de heidenen in een rij huizen aan de grote weg; er is veel handel en nijverheid. De Joden bewonen een afgezonderde eigen wijk en hebben een schone synagoge. In heidense tuinen zag ik afgodsbeelden van het type der busselkinderen. Ook zag ik op een openbare plaats, en ook nog in een beluik even ter zijde van de weg, een afgodsbeeld van meer dan een mansmaat hoog, met een soort van ossenkop, en tussen de hoornen had het een korte korenschoof; het beeld zat op zijn achterste poten gehurkt en had kleine vooruithangende handen. Ik had dit soort beelden reeds in Gaulonitis gezien; het heeft openingen, waarin verschillende offers gebracht worden (cfr. fasc. 17, nr. 726). Fascikel 25 2567