wordt), over de wetgeving op de Sinaï en over de nabijheid van de voltooiing van de Wet. Er was geen maaltijd; zij aten hier en daar met de mensen een stuk brood en ‘s avonds keerde Jezus terug. Gisteren werden de huwelijksinzegeningen door 3 rabbijnen verricht en niettemin duurde de plechtigheid wel 4 uren. Pas deze morgen begonnen de eigenlijke vermakelijkheden. De 7 paren en alle vrienden en vele gasten trokken mooi uitgedost, onder het spel der muziek, naar het feesthuis. Ook de leerlingen van Jezus waren er tegenwoordig, doch zij namen er slechts als dienaren deel aan. Gebak en vruchten op sierlijke schotels werden door de aanwezigen aan de huwelijksparen aangeboden; hieronder waren vergulde appelen, waarop allerhande vergulde kruiden en bloempjes gestoken waren. Ook kwamen scharen kinderen met gezang en muziek. Het waren vreemde kinderen die zongen en speelden om den brode; zij kregen geschenken en gingen dan weer weg. Hierna speelden de 3 gewezen blinde kinderen en dan nog andere koren uit de stad en er werd een eigenaardige speciale dans uitgevoerd: zij dansten in een langwerpige rechthoekige loofhut op gekussende grond, die wiegend op en neer ging. Ik meen dat het planken waren die doorbogen, doordat ze op een dikke laag gras of wat ook anders, gelegd waren. De dansers stonden in 4 dubbele rijen, die met de rug naar elkander gekeerd waren. Mekaar de handen met de doeken vattend, dansten de paren beurtelings van de eerste plaats der eerste rij naar de laatste plaats van de vierde rij, en alles was weldra in een slingerende beweging (cfr. fasc. 12, nr. 379, voetnoot 141). Zij huppelden niet, maar brachten het gehele lijf in beweging, dat zij bevallig heen en weer wiegden, alsof zij geen benen aan het lijf hadden. Fascikel 25 2577