Het kind was reeds tamelijk groot, maar het was altijd ziek geweest; het kon niet goed spreken noch gaan, maar het verstond alles en Mnason, die reeds dikwijls hier was geweest, had er met Jezus over gesproken. Jezus had hem geantwoord dat het kind weldra zou sterven en had hem uiteengedaan hoe hij het op de dood moest voorbereiden. Dit had Mnason zeer verstandig uitgevoerd, telkens als de moeder afwezig was; hij had het dochtertje gebracht tot het geloof in de Messias en in haar hart gevoelens opgewekt van oprecht berouw over haar zonden en van hoop op de zaligheid. Hij had met haar gebeden en haar gezalfd met olie die door Jezus gewijd was en zo was het meisje een schone dood gestorven. Ik zag haar lijkje naast de gesluierde moeder in een soort van trog liggen, gans in doeken gewonden als een bakerkind en het aangezicht met een neergeslagen lap als met een kap bedekt; zij had een kroontje van bloemen op het hoofd en rondom waren tegen het lijkje bossen kruiden gelegd, die mee ingewikkeld waren. Ook haar armen en handen waren omwonden, maar ze waren toch van het lichaam te onderscheiden. In haar ene arm lag een wit stokje met aan het uiteinde een grote koornaar, een wijngaardrank, een olijftakje, een roos en nog andere inlandse kruiden tot een bloementuil verenigd en vastgebonden. Verscheidene vrouwen kwamen tot de moeder om met haar te jammeren en rouw te plegen; zij legden bij het meisje in de kist allerhande speelgoed, ondermeer twee kleine fluiten, een kromme, gedraaide kleine hoorn en een zeer kleine boog. Deze was De grote joodse begraafplaats was te Mallep; dit was immers een uitsluitend joodse stad, door henzelf gesticht. In een aangrenzende heuvel Trypa Vouno is een grote onderaardse begraafplaats. In ‘The Island of Cyprus’, blz. 99, staat een eigenaardige rituele vaas afgebeeld met dit onderschrift: “Vaas uit het kerkhof of begraafplaats van de berg Bellapaïs”. Bijgevolg heeft Mallep, waar later het klooster Bellapaïs kwam, een begraafplaats in een heuvel of ‘voeno’. Fascikel 26 2637