Jezus te Atom. 1597. 14 december. – Ik zag de Heer en de jongelingen in de hut in het rond tegen de wanden slapen. Ik zag verscheidene personen de hut naderen en bij het bemerken van de Heer en de leerlingen door eerbied en schroom aangegrepen worden, naar buiten lopen en zich op hun aangezicht ter aarde werpen. Waarom zij zo schrokken en zo met eerbied en vrees doordrongen schenen, kan ik nu niet zeggen. Ik geloof dat zij aan zijn kleding vermoedden dat Hij een Jood was, van wie zij er hier gene kenden. De leerlingen stonden op en schenen Jezus te wekken, die zich nu oprichtte. Hij haalde de gordel, die Hij ‘s nachts altijd losmaakte (cfr. fasc. 10, nr.245, voetnoot 59), rond zijn wijde tuniek toe en hing zijn mantel om,waarmee Hij zich in de slaap gedekt had. Op de weg hielden zij hun mantels niet omgeslagen, maar zij droegen hem opgerold als een reispak of op hun rug geworpen. De leerlingen brachten Hem nu water en wasten Hem de voeten; daarna ging Hij met hen in een hoek en zij deden een kort gebed. Al die tijd bleven die mensen daar buiten op hun aangezicht liggen. Jezus ging nu buiten tot hen en zei dat zij geen schrik voor Hem moesten hebben. Nog andere mensen kwamen tot Hem en zij gingen met Hem naar de tempel. Boven op de tempel stond een priester met een verrekijker omhoog te zien. Jezus riep tot hem en hij kwam naar beneden en ik zag dat iemand uit de tempel kwam en Jezus een tak bracht (de verwelkomingstak), die Hij overnam. Hij overhandigde die aan Eremenzear; deze gaf hem aan Silas en Silas aan Eliud en deze aan Eremenzear terug. De laatste bracht hem nu in de tempel, waarin Jezus en de anderen hem volgden. 1598. Hier stond een klein rond altaar en daarop een kelk zonder voet, als een mortier, waarin als een gele brij was. Hier stak Fascikel 27 3069