er kwamen ijselijke mopsfiguren (zinnebeeldige gestalten van duivelen) eruit te voorschijn; ze vlogen weg en verdwenen, maar de zieke bleef ziek, ja, verslechtte erbarmelijk. Terwijl zij op een ogenblik als dood in onmacht neerzonk, riep zij uit: “Die goden kunnen mij niet helpen; het zijn boze geesten; zij kunnen het hier niet langer uithouden; zij vluchten voor de Profeet, voor de Koning van de Joden, die bij ons is. Wij hebben zijn ster gezien en zijn ze gevolgd. De Profeet alleen kan mij helpen.” Dit was de inhoud van haar weinige woorden, en aanstonds daarop zonk zij geheel beweegloos als dood ineen, en allen waren met huiver bevangen; zij hadden niet duidelijk geweten dat Jezus zelf de Koning en Profeet van de Joden was; zij hadden gemeend dat Hij slechts de gezant van de Koning was. 1602. Zij gingen nu eerbiedig tot Jezus, die afgezonderd in de hut de sabbat met de leerlingen vierde; zij baden Hem tot de zieke te komen, omdat deze gezegd had dat Hij alleen haar kon helpen, dat de afgoden onmachtig op de vlucht geslagen, ja, vernietigd waren. Hierop zag ik Jezus met de leerlingen bij de zieke komen, die onmachtig als op sterven lag; zij hadden hun sabbatklederen aangehouden. Jezus sprak zeer heftig tegen hun afgodendienst: “Gij hebt, sprak Hij, de satan gediend, geheel uw afgodendienst is niets waard.” Hij verweet aan Azaria dat hij, sedert zijn terugkeer van Bethlehem (waarheen hij als jongeling met de H. Driekoningen gereisd was), weer zo diep in de gruwelen van de afgoderij teruggevallen was. Dan sprak Hij verder: “Indien gij aan mijn woord en leer geloof hecht, de geboden van God nakomen wilt en u later, wanneer ik na 3 jaren mijn apostel (Tomas) zal zenden, wilt laten dopen, dan wil Ik de vrouw helpen.” Fascikel 28 3076