Genezing van een melaatse. – Bevrijding van gevangenen. 1644. 20 januari; Sabbat. – Deze morgen zag ik Jezus met zijn reisgezellen nogmaals naar de synagoge gaan. Hij bad daar voor en hield een korte leerrede. Later zag ik hem door een groot gedrang van mensen omringd. Men bracht een menigte zieken aan van velerlei aard, die Hij genas. Ik zag dat alle mensen Hem in deze stad vereerden, want allen verdrongen zich om Hem en er was een grote toeloop. Ook de apostelen genazen zieken en zegenden kinderen; zelfs priesters kwamen met zieken tot Hem. Ik zag ook dat Jezus een melaatse genas, met wie men vroeger reeds verscheidene malen tot Hem gekomen was en die men op zijn weg gezet had, zonder dat Hij tot nog toe de genezing van Jezus bekomen had. Men bracht hem uit een afgelegen deel van de stad, waar hij in een huisje tegen de stadsmuur afgezonderd woonde. (Melaatsen in hutten tegen een stadsmuur, zie fasc. 16, nr. 594, voetnoot 282). Men bracht hem aan op een rustbed, waarop hij in een soort van kast gezeten was, en deze was met behangsels bekleed. Niemand naderde tot hem, uitgenomen Jezus. Jezus hief het behangsel op, raakte hem aan en beval dat men hem naar een bad zou dragen en hem wassen. Ik zag dat men hem in een bad tegen de stadsmuur droeg en dat, terwijl hij zich waste, de schilfers en korsten der melaatsheid van zijn lichaam vielen; hij had een dubbele melaatsheid gehad: de gewone en die der onkuisheid. De Heer genas ook vele bloedverliezende vrouwen, en daar dit meest in het voorhof van de synagoge geschiedde, zo Fascikel 28 3153