Visioen op de boven verhaalde duiveluitdrijving. 1658. Ik heb deze nacht een groot en wonderbaar visioen op de door Jezus bewerkte duiveluitdrijving gehad, waarvan ik bij Betanië getuige ben geweest. Ik zal echter aan de vele bijzonderheden niet gemakkelijk meer de juiste volgorde kunnen geven; het ging voortdurend van het een in het ander over; ik weet het begin niet meer, noch ook het verloop in zijn geheel. Ik zag uit de mond van de bezetene een zwarte walm opstijgen, waarin ik 3 knopen of strikken onderscheidde, die door zwarte damptouwen verbonden waren. Ik kon niet begrijpen wat dit betekende, en terwijl ik daarop nadacht, verloor zich mijn geest in een visioen. Ik zag nogmaals als in een bliksemflits de bezetene op de grond liggen en de Heer met zijn voet over hem strijken. Ik zag de samenhangende zwarte dampwolken uit zijn mond opwalmen, en het hele verschijnsel scheen zich (in het begin) voor mij in de lucht boven de grond te vertonen. Nu zag ik het beeld van de bezetene niet meer, en terwijl ik dit zwarte touwwerk beschouwde, vernam ik duidelijker en duidelijker elke bijzonderheid van dit tafereel, dat eindelijk een ganse wereld werd, waarin ikzelf me bevond. Hoe ik geleidelijk meer zag en vernam, kan ik door de volgende vergelijking verduidelijken. - Het was alsof men eerst iets zich zag bewegen als een schaduw, - alsof die schaduw dan de gedaante van een menselijke schim aannam, - alsof deze schim een menselijke gestalte kreeg, waaraan men vervolgens eerst alle uitwendige ledematen onderscheidde, Fascikel 28 3171