grote maaltijd bij Lazarus in de onderaardse woning (de grot met de driehoekige verlenging). De vrouwen dienden aan tafel en aanhoorden daarna in hun driehoekige, afgetraliede kamer de lering van Jezus. Ik heb van deze lering zeer veel klaar en duidelijk gehoord en geweten, maar mijn grote bekommernissen hebben mij weer het meeste er van doen vergeten. Jezus zegde ondermeer dat zij niet lang meer tezamen zouden zijn, dat ze hier bij Lazarus niet meer zouden eten, maar nog eenmaal bij Simon (nrs. 1736-1741), doch dan zouden zij niet meer zo gemoedelijk zijn noch zich veilig voelen. Hij wekte hen ook op om zeer vertrouwelijk met Hem te zijn, en Hem vragen te stellen, alsof zij allen gelijk waren en HIJ een van de hunnen was (cfr. Joa. 16, 5)866. Nu ondervroegen zij Hem inderdaad over vele punten, maar vooral Tomas, die zeer veel twijfels had; ook Joannes vroeg Hem vaak om uitleg, maar deze spreekt daarbij altijd zacht en stil. Toen de maaltijd geëindigd was en de dankgebeden verricht waren, gingen zij weerom zitten, en toen Jezus nu over de nabijheid van zijn tijd (dood en heengaan) sprak en eraan toevoegde dat de Zoon des mensen door verraad zou overgeleverd worden (en wel door verraad van één der twaalf), trad Petrus ijverig vóór Hem en zei: “Waarom toch altijd spreken van verraad dat iemand van ons zou plegen! ten hoogste zou iemand van de anderen (van de 72 leerlingen) tot zo iets in staat zijn, maar wat de twaalf betreft, ik sta er voor in dat niemand onzer U zal verraden.” 866 Hier hebben wij weer een woord dat voorkomt in Jezus’ afscheidrede bij Joannes. Het bevestigt ons in de overtuiging dat Joannes in die afscheidsrede vele uitspraken van Jezus samengebracht heeft, die in andere omstandigheden van tijd en plaats uitgesproken werden, waaraan volgens vele exegeten niet te twijfelen valt. Zie fasc. 23; nr. 1178, voetnoot 621. Fascikel 28 3256