Emmanuel – Het smartvol lijden van onze

Heer en Zaligmaker Jezus Christus

Inleiding op het smartvol lijden van onze Heer en

Zaligmaker Jezus Christus.

Vroeger hebben wij reeds 3 of 4 keren een of anderhalve bladzijde

weggelaten, die ons minder of niet belangrijk schenen, omdat ze het

verhaal eerder onnodig verlengden. Zo willen wij nu doen met de

inleiding die Brentano plaatste aan het begin van het lijdensverhaal.

Volledigheidshalve geven wij die passages later als toevoegsels.

Overigens betreft deze inleiding slechts het verhaal van het laatste

avondmaal. Hierin legt Brentano er de nadruk op, dat er geen

tegenspraak bestaat tussen het verhaal van K. Emmerick en dat der

Evangeliën. Integendeel, sommige moeilijkheden die ontstaan uit de

vergelijking der evangelieverhalen onderling, worden door het verhaal

van onze zienster op de natuurlijkste en meest bevredigende wijze

opgelost. Dit is ten andere ook waar voor de Evangeliën in hun geheel.

Hierin komen veel trekken en bijzonderheden door K. tot hun volle recht

en betekenis.

Als inleiding willen wij hier een heel kort woord plaatsen over de

schoonheid van dit gedeelte van Katarina Emmericks verhalen,

beschouwingen, openbaringen of hoe men ze noemen wil.

Reeds meer dan eens hebben wij de mening geuit, eerst op gezag van

meer bevoegde kenners, dan ook uit eigen overtuiging dat deze

lijdensbeschouwingen behoren tot het heerlijkste wat de

wereldletterkunde ons in dit litterair genre te bieden heeft, of

eenvoudiger gezegd: ze zijn het schoonste wat op dit gebied in de

wereld bestaat. De Evangeliën laten wij hier geheel buiten

beschouwing.

Talrijke meningen van geleerde bevoegde mannen, kunstenaars,

theologen en noem maar op, zou ik kunnen citeren, doch aangezien

deze inleiding kort moet zijn, zal ik mij bij een enkele bekentenis

beperken. Het is een impliciete, om zo te zeggen onbewuste bekentenis

Fascikel 29