Melchisedek bediende zich van hen en van enige grotbewoners in

Kanaän, om op de nog wilde bergen van het later Jeruzalem de

grondslagen van verscheidene gebouwen te leggen.

(Te vergelijken met wat K. op meerdere plaatsen over deze werking

van Melchisedek zegt, b.v. huidig fasc. 29, nr. 1176;

fasc. 10, nrs.267‐269; fasc. 11, nr. 332; fasc. 12, nr. 398;

fasc. 21, nrs. 1000‐1002).

Hij legde diepe grondvesten waar later het Cenakel en de tempel

stonden, ook op een plaats naar de Kalvarieberg toe; hij deed ook

aan wijn- en korenbouw.

Na het offer van Melchisedek bleef de kelk bij Abraham; hij is

ook in Egypte geweest en eveneens in het bezit van Mozes. De

kelkkuip was een massief stuk met dikke wanden als een klok; hij

was van een natuurlijke materie en als gegroeid, niet gesmeed; ik

heb er dwarsdoor gezien. Alleen Jezus wist van welke stof hij

was.

Nota van Brentano:

Het is onzeker wat zij daarmee bedoelde,

of: ik heb er met de ogen van de geest door gezien;

of: hij was met het lichamelijk oog doorzichtig.

Aan de vertaler lijkt de eerste veronderstelling de waarschijnlijkste.

Jezus gaat naar Jeruzalem.

1755.

Terwijl de 2 door Jezus vooruitgezonden apostelen die

voormiddag de toebereidselen tot het paasmaal troffen, nam

Jezus te Betanië nog een ontroerend afscheid van de

H. Vrouwen, van Lazarus en van zijn Moeder, aan

wie Hij gezamenlijk onderrichtingen en

gedragslijnen voorhield. Ik zag de Heer ook

afzonderlijk spreken met zijn Moeder en ik herinner

Fascikel 29