Jezus wandelde met zijn gezellen de Olijfberg om, ging door het dal van Josafat (Kedrondal) en tot tegen de Kalvarieberg, heen en terug, en ondertussen hield Hij niet op te onderrichten. Tot de apostelen sprak Hij ondermeer, dat Hij hen tot nog toe had gevoed met zijn brood en zijn wijn, doch dat Hij hun vandaag zijn vlees en zijn bloed wilde geven. Alles wat Hij bezat wilde Hij hun nu geven en nalaten. Onder deze woorden had de Heer zulk een ontroerend voorkomen, dat Hij zijn binnenste uit te storten en er naar scheen te smachten zich uit liefde geheel aan hen te geven5. Zijn gezellen begrepen Hem niet; zij meenden dat Hij van het paaslam wilde spreken. Het is onmogelijk in woorden te vertolken hoe liefdevol en geduldig Hij zich toonde in zijn laatste toespraken te Betanië en hier op de weg. De heilige vouwen kwamen later in het huis van Maria Markus aan. De 7 leerlingen die de Heer in het begin naar Jeruzalem gevolgd waren, maakten die wandeling niet mee, maar begaven zich 5 Scheen zich uit te storten. Ter vergelijking: ”Jezus sprak tot Zr. Jozefa Menendez van zijn liefde voor de zielen en dicteerde haar ook zijn lijdensoverwegingen ’met zulk een vurigheid, dat Hij zijn Hart scheen uit te storten’, schrijft zij, ‘en zich in deze uitstorting scheen te verruimen’. Jezus sprak met zulk een vurigheid, die, zou men gezegd hebben, zich niet scheen te kunnen bedwingen” (blz. 335). “Jésus parle avec une telle ardeur, qu’Il semble déverser son Coeur et se dilater dans cette expansion …” De zuster bracht, naar gelang Jezus sprak, zijn vlammende woorden op papier; ze waren slechts door korte tussenpozen onderbroken. La soeur recueille au vol ces paroles brûlantes, qu’interrompent seuls quelques instants de silence.” (blz. 380). Fascikel 29 36