vertrouwelijkheid en nauwste verbondenheid aan te duiden, en niettemin wilde Hij dat dit een waarschuwing voor Judas zou wezen, want de latuw ronddelend stak deze werkelijk zijn hand in dezelfde schotel als de Heer. Vervolgens zegde Jezus nog: “Wel moet de Mensenzoon heengaan, gelijk het over Hem geschreven staat, doch wee de mens door wie Hij verraden wordt. Die mens ware het beter geweest nooit te zijn geboren.” Nu waren alle apostelen ten zeerste ontsteld en zij vroegen de een na de ander: “Heer! ben ik het?”, want allen zagen in dat zij Hem niet begrepen. Petrus echter boog zich achter Jezus naar Joannes en met een teken verzocht hij hem aan de Heer te vragen wie het was, want daar hij vaak terechtwijzingen van Jezus ontvangen had, was hij vol angst dat de Meester wellicht hem mocht bedoelen. Joannes nu lag aan de rechterzijde van de Heer, en daar allen op hun linkerarm leunden en met hun rechterhand aten, lag Joannes met het hoofd het dichtst bij Jezus’ borst. Hij kwam met zijn hoofd nu heel dicht bij Jezus’ borst en vroeg Hem: “Heer, wie is het?” Toen werd het hem duidelijk dat Judas door Jezus bedoeld was. Ik zag Jezus niet met de lippen zeggen: “Hij, aan wie Ik het ingedoopte stuk brood overreik.” (Joa. 13, 26); ik weet ook niet of Hij het hem zacht toefluisterde. Doch Joannes begreep alles, toen Jezus het stuk brood met latuw omwond, in de saus doopte en het met grote liefde overreikte aan Judas, die juist ook vroeg: “Heer, ben ik het?” Jezus keek hem vriendelijk aan en gaf hem een algemeen antwoord. Jezus’ gebaar jegens Judas, dit aanreiken was een gebruikelijk teken van vriendschap en vertrouwelijkheid en Jezus gaf hem dit teken uit oprechte liefde om hem te waarschuwen zonder hem aan anderen te verraden. Judas echter was Fascikel 29 47