niet te hebben gezien dat de Heer zelf het H. Sacrament nuttigde

of het zou mij ontgaan moeten zijn.

Toen Hij het gaf, schonk Hij zichzelf, zodat Hij mij

toescheen als had Hij zichzelf ontledigd, als had Hij

geheel zijn binnenste in ontfermende liefde

uitgestort. Doch zo iets is in geen mensentaal te verwoorden.

Toen Melchisedek brood en wijn offerde, heb ik evenmin gezien

dat hijzelf ervan heeft genuttigd. Ik heb ook geweten waarom de

priesters het integendeel wél nuttigen, ofschoon Jezus het niet

deed.

Terwijl de zienster deze laatste woorden uitsprak, keek zij opeens ter

zijde als om te luisteren; een verklaring werd haar gegeven, doch

slechts het volgende kon zij ervan vertolken:

Hadden de engelen het uitgereikt, zijzelf zouden het niet gebruikt

hebben; hadden evenwel de priesters het niet genuttigd, dan zou

het sedert lang opgehouden hebben te bestaan. Nu zij het

nuttigen, blijft het behouden. (Zonder dit brood der engelen,

zouden de priesters niet als priester kunnen leven; het

priesterschap zou spoedig uitgestorven zijn.)

Alle handelingen van Jezus bij de instelling van het

H. Sacrament verliepen zeer regelmatig, in de beste

volgorde en daarbij statig; alles was leerrijk en

onderrichtend. Ook zag ik de apostelen achteraf het een en

ander met bepaalde tekens opschrijven in de kleine rollen, die zij

bij zich droegen. Jezus’ bewegingen naar links en rechts

waren plechtig, zoals ze dit ook altijd waren

gedurende zijn gebedshandelingen. Alles wees op de

kiem en de oorsprong van de heilige Mis. Ik zag ook hoe

de apostelen bij hun toe- en nadertreden en op sommige andere

ogenblikken naar elkander bogen, zoals de priesters in de

plechtige diensten.

Fascikel 29