feestmaal. In die tuin staan meerdere dichtgebladerte loofhutten.

In een daarvan bleven heden 8 van de apostelen achter, die Jezus

nu vergezelden. Bij deze achterblijvenden voegden zich

naderhand nog andere leerlingen.

De Olijfhof is door een weg gescheiden van de tuin van

Getsemane en hij strekt zich verder uit op de helling van de

Olijfberg; hij is open en alleen door een aarden wal omringd, en

kleiner dan de lusttuin van Getsemane; het is een berghoek waar

men grotten, terrassen en vele olijfbomen aantreft. Aan de ene

kant is hij meer verzorgd, voorzien van goed onderhouden

zitplaatsen en rustbanken en aanzienlijke, ledig gemaakte

spelonken. Wie wil, kan zich hier een plaats bereiden tot gebed

en beschouwing. Waar Jezus ging bidden, zag het er wilder

uit.

1783.

Omstreeks 9 uur kwam Jezus met zijn apostelen bij Getsemani

aan. Op de aarde (versta: op de bodem van de diepe vallei, die

laat het maanlicht ontvangt) was het nog duister, maar de hemel

was reeds manehelder.

Jezus was zeer treurig en wees de zijnen er op, dat het

gevaar nabij was. De apostelen waren daarover ontsteld en

Hij sprak tot 8 van hen, toen zij bij een van de loofpriëlen

kwamen: “Blijft hier terwijl Ik verder ga om te bidden.”

Hij nam Petrus, Joannes en Jakobus de Meerdere met zich mee en

ging over de weg nog een eind verder in de Olijfhof aan de voet

van de berg.

Jezus was onbeschrijfelijk bedroefd; Hij voelde de

angst en bekoring nader en nader komen, Joannes

vroeg Hem hoe HIJ die hen vroeger zelf altijd had getroost, nu zo

bang kon zijn.

Toen sprak Hij: “Mijn ziel is ten dode toe bedroefd.”

En Hij keek om zich heen en zag van alle kanten angst en

Fascikel 29