vertwijfeling aangegrepen, dat een bloedig zweet over mijn gehele lichaam uitbrak. O zondaars, die Mij zo doet lijden, zal dit bloed u het heil en het leven brengen of zal het voor u vruchteloos gestort zijn en verloren vloeien? Hoe zal ik de schrik en foltering beschrijven, die Mij overweldigden bij het vooruitzicht dat dit bloedig zweet, deze angst, die doodstrijd voor ontelbare zielen zonder nut zouden blijven? … Velen zouden niet willen, zouden zich niet laten gered worden en zouden doorgaan met Mij te beledigen … en hoe velen zouden mijn liefde, mijn werk en Mijzelf nimmer kennen? … Mijn bloed zou vergoten worden voor allen en mijn verdiensten zouden aan God worden aangeboden voor ieder van hen, goddelijk bloed, oneindige verdiensten … en toch! dit alles zonder nut voor ontelbare zielen …” (Zr. Jozefa Menendez 402, 404). Over zijn zielestrijd in de Olijfhof openbaarde Jezus aan Margareta-Maria: “Hier heb ik inwendig meer geleden dan in al het overige van mijn Passie, want Ik zag Mij gedompeld in de algehele verlatenheid van hemel en aarde. Ik zag Me beladen met alle zonden van het hele mensdom. Ik ben verschenen voor de heiligheid Gods, die, zonder op mijn onschuld te letten, Mij heeft geslagen in zijn toorn en Mij de kelk te drinken heeft gegeven, die al de gal en de bitterheid van zijn rechtvaardige gramschap bevatte. Hij scheen de naam van Vader te zijn vergeten om Mij te slachtofferen aan zijn gerechtige woede, om Mij te vernietigen in zijn toorn. Geen schepsel kan ook maar BIJ BENADERING of gissing de hevigheid van de folteringen begrijpen, die Ik toen te verduren kreeg.” (Vie contempl. 52, juni, 1964). Wij herinneren er hier nog aan dat Jezus reeds eenmaal in zijn grote vasten een soortgelijke, misschien minder hevige zielestrijd heeft doorgemaakt, zie fasc. 11, nr. 338; wij verwijzen ook nog naar fasc. 13, nr. 446. Fascikel 29 141