Hierop vluchtten de leerlingen in alle richtingen. De 4 gerechtsdienaren en de 6 Farizeeën waren niet gevallen en derhalve ook niet opgestaan en hiervan was de reden, zoals het mij geopenbaard werd, dat zij volslagen in de macht van de duivel waren en tot hetzelfde soort van boze mensen behoorden gelijk Judas, die ook niet viel, ofschoon hij in de onmiddellijke nabijheid van de soldaten stond. Allen die gevallen en weer opgestaan waren, bekeerden zich later en werden christenen. Hun vallen en opstaan was een voorafbeelding van hun bekering. De soldaten hadden Jezus alleen maar omsingeld, doch hun handen niet aan Hem geslagen. Malchus was na zijn genezing reeds zo definitief bekeerd, dat hij in de volgende uren van Christus’ lijden als boodschapper naar Maria en de andere vrienden heen en weer liep om verslag uit te brengen van wat gebeurde. 1813. Terwijl de Farizeeën Jezus met beschimpingen en onbeschaamde taal onophoudelijk griefden, knevelden de gerechtsdienaren Hem met brutale wreedheid als echte beulen. Deze mannen trouwens waren heidenen van het allerlaagst allooi. Hun hals en ook hun armen en benen waren bloot; om hun middel droegen zij een gordel (een soort lendendoek of broek bestaande uit 4 slippen) en op hun bovenlijf korte wambuizen (volksscapulier) zonder mouwen, die ter zijde met riemen of banden vastgemaakt waren. Zij waren klein van gestalte, doch sterk en zeer vlug. Van huid waren ze voskleurig of bruinachtig, zoals de Egyptische slaven. Met nieuwe en snijdende touwen bonden zij stevig en ongenadig de handen van Jezus vóór zijn borst; het gewricht of wortel van de rechterhand bonden zij vast aan de Fascikel 29 162