1972. De deur (van de grafcel) is van koper of van een ander metaal en bestaat uit 2 vleugels die men bij het openen aan weerskanten tegen de wand ter zijde aanlegt. Deze deur heeft geen loodrechte stand, maar ligt een weinig schuin tegen de nis en reikt beneden tot zo dicht tegen de grond, dat een ervoor gelegde steen belet haar te openen. De hier toe bestemde steen161 ligt thans nog vóór de ingang van de spelonk en zal pas na de graflegging van de Heer binnengewenteld en vóór de gesloten deur van de grafnis gelegd worden. Het is een grote, zware steen met een zekere afronding aan de kant die tegen de deur moet liggen, daar de rotswand aan weerskanten van de deur ook niet geheel rechthoekig of loodrecht is. Om deze dubbele deur weer te openen is het niet nodig de steen weer geheel buiten de spelonk te wentelen, wat ook zeer moeilijk zou gaan, gezien de beperkte ruimte in de spelonk, doch men bevestigt aan enige ringen, waarvan de steen voorzien is, een van het plafond of gewelf neergelaten ketting en dan rukt men de steen door het optrekken van de ketting naar de ene zijde van de spelonk van de deur weg, doch hiertoe worden de verenigde krachten van meerdere mannen vereist. 161 De hier toe bestemde steen. – Verder blijkt dat dit geen ronde steen was als een schijf of wiel, dat men ervoor rolde, volgens een veel verspreid gebruik, maar een blok. Zulke sluitblokken waren eveneens in gebruik. Was die steen een schijf geweest, dan zouden de vrouwen die op paasmorgen naar het graf gingen waarschijnlijk niet gezegd hebben: “Wie zal de steen voor ons weg wentelen?” (Mk. 16, 3). De Evangelist voegt er aan toe: “Want hij was zeer groot.” (v. 4). Over een begraafplaats te Modin, vaderstad van de Makkabeeën, zegt Guérin: “Op het hoger rotsvlak liggen verspreid een dozijn grote steenblokken uit één stuk van bijna 2 m lang en 1 m breed; ze zijn bestemd om de ingang van de overige grafkamers te sluiten, die horizontaal in de rots uitgehouwen zijn; enige bevinden zich nog op hun plaats; andere zijn er door grafschenners van verwijderd.” (D.B. Modin, k. 1183, 1187). Om zulk een steen te verplaatsen, laat hij nog even kleiner zijn, worden wel de verenigde krachten van meerdere mannen gevergd. Fascikel 32 602