droegen grote stukken linnen opgerold onder hun wijde mantels. Wanneer de vrouwen in de avond uitgingen of enig godsdienstig werk gingen verrichten, plachten zij zich in een lange doek behendig in te wikkelen (cfr. fasc. 1, nr. 19, voetnoot 43). Zij begonnen daarmee bij een van de armen en omwonden verder het hele lichaam zo nauw, dat zij slechts kleine stappen konden zetten. Ik heb ze zich aldus geheel zien inwikkelen; de doek was lang genoeg, eindigde op de andere arm en omhulde ook het hoofd. Heden was dit indrukwekkend; thans gebruikten zij deze kleding ten teken van rouw. Ook Jozef en Nikodemus droegen rouwklederen, voorzien van zwarte bovenmouwen en manipels en van een brede gordel. Hun mantels, die zij over hun hoofd getrokken hadden, waren wijd en lang en asgrauw; hun eigen vracht droegen zij onder die wijde mantels verborgen; zij richtten zich allebei naar de poort, waardoor Jezus uit de stad gegaan was. 1975. De straten waren stil en verlaten. Iedereen bleef van schrik en angst binnenshuis; velen ook verrichtten werken van boetvaardigheid en slechts zeer weinigen vierden het paasfeest volgens de wettelijke voorschriften. Toen Jozef en Nikodemus bij de poort kwamen, vonden zij ze gesloten en de wegen en stadsmuren in de omtrek door soldaten bezet. Dit waren dezelfde soldaten die de Farizeeën kort na 2 uur gevraagd hadden, toen zij nl. voor onlusten onder het volk vreesden; zij waren van hun post nog niet teruggeroepen. Jozef toonde hun een schriftelijk bevel van Pilatus dat zij hen ongehinderd door moesten laten. De soldaten waren aanstonds bereid om de poort voor hen te openen, doch waarschuwden hen dat zij reeds beproefd hadden om ze open te krijgen, doch te vergeefs; ze was dus, waarschijnlijk door een schok gedurende de aardbeving, uit haar stand gezakt of ergens verwrongen en nu niet meer te ontsluiten. Ook de beulen die door deze poort de beenderen der gekruisigden waren gaan breken, hadden zich Fascikel 32 606