de deur en nu verzegelden zij die banden met een halvemaanvormig schild. Hierna keerden zij naar de stad terug en de wachten namen hun plaats in tegenover de buitenste deur. (Zij vatten dus post in de gracht dichtbij het vlechtwerk dat de voorkamer afsloot). Zij losten elkander af; altijd waren er 5 of 6 bij het graf; de overigen liepen nu en dan naar de nabije stad om eetwaren of iets anders te halen, doch Kassius verliet geen ogenblik zijn post; hij stond of zat meestal in de gracht vóór de ingang van de spelonk, en wel met zijn aangezicht naar ’t voeteind van de lijkbank, die achter de gesloten deur verborgen was. Hij had grote inwendige genaden ontvangen en was deelachtig geworden aan de beschouwing in de geest van grote geheimen. Hij verkeerde het grootste gedeelte van de tijd in een toestand van wonderbare en bovennatuurlijke verlichting, iets wat hem tot nog toe totaal vreemd was geweest. Als een bedwelmde was hij voor al het ander uitwendige rondom hem ongevoelig. Eerst hier werd zijn ommekeer volkomen. Als een geheel nieuw mens bracht hij de dag door in gevoelens van berouw, van dankzegging en aanbidding. Nachtelijk bezoek aan de tempel. 1995. Reeds is verhaald hoe de vrouwen (in hun eigen verblijf) na een korte rust weer opstonden voor het middernachtelijk gebed. Toen zij het geëindigd hadden en ook de mannen in het Cenakel met hun gebed onder de lamp klaar gekomen waren, klopte Joannes met enige leerlingen aan de deur van de zaal der vrouwen aan en aanstonds hulden zij zich in hun mantels en volgden met de H. Maagd de leerlingen naar de tempel. Ongeveer op hetzelfde ogenblik waarop het graf verzegeld werd, zowat om 3 uur in de morgen, zag ik de H. Maagd met de andere Fascikel 32 642