aanbidding bewijzen dan aan hun eigen aardse ouders, vrienden, leraars, oversten en vorsten. De Joden waren in de tempel en op andere heilige plaatsen vol eerbied, zoals de christenen vóór het Allerheiligste Sacrament. Doch ook onder de Joden waren er verblinden en zogenaamde ‘verlichten’ of alweters, zoals men die onder ons vindt: mensen die de levende tegenwoordige God niet aanbidden, doch door hun verregaande bijgelovigheid (en ongelovigheid) slaven van de wereld (en van de valse wetenschap) en dienaars van haar afgoden zijn. Zij denken niet aan Jezus’ woord: “Wie Mij verloochent voor de mensen, Hem zal Ik ook verloochenen voor mijn hemelse Vader.” Zulke mensen die bestendig de geest en de leugenachtigheid van de wereld met gedachten, woorden en werken dienen, die elke uitwendige daad van Godsverering verwerpen, zeggen wel, als zij ten minste God zelf nog niet als ‘te uitwendig’ verworpen hebben: “Wij aanbidden God in geest en waarheid”, maar zij weten niet dat dit betekent: “in de H. Geest en in de Zoon die het vlees aangenomen heeft uit de Maagd Maria; die getuigenis heeft gegeven van de waarheid, die onder ons op aarde geleefd heeft, voor ons gestorven is en tot het einde van de dagen in het H. Sacrament bij zijn Kerk wil blijven.” 1998 Met zulke gevoelens van verering was het dat de H. Maagd met haar gezellinnen vele plaatsen in de tempel bezocht; zij wees hun aan waar zij als klein meisje de tempel voor het eerst betreden had en waar zij aan de zuidkant van de tempel tot de dag van haar huwelijk opgevoed was geworden. Zij wees hun ook aan waar men haar aan Jozef had uitgehuwelijkt, waar zij Jezus opgedragen had, en waar Simeon en Anna geprofeteerd hadden! Fascikel 32 646