Bijvoegsel uit een vroegere beschouwing.   In de oorspronkelijke uitgave van ‘Het Bitter Lijden’ staat hier nog een  vierde toevoegsel, nl. een verhaal uit Jezus’ openbaar leven, waarin  eveneens sprake is van een wijnpers evenals de hierboven beschrevene.    Dit is het enig verband dat dit verhaal heeft met de lijdensgeschiedenis  van Jezus.  Dit verhaal vindt men volledig in fasc. 28, nr. 1606 tot 1609.   Het is dus geheel onnodig deze bladzijden hier nogmaals te plaatsen.   Als Brentano ‘Het Bitter Lijden’ publiceerde waren die bladzijden nog  onbekend.    Nu geven wij nog de toevoegsels, die in het oorspronkelijke ‘Bitter  Lijden’ geheel aan het einde van het boek geplaatst zijn.  Ze handelen  over Jozef van Arimatea, Longinus (of Kassius) en Abenadar.  Hier zal de  lezer zich nog veel van deze personen herinneren.   Kanaänietische oorsprong is (dus overoud). Het systeem bestaat uit 2 enorme stenen (of stenen staken of lijsten) die parallel rechtop staan. Ze zijn min of meer vierkantig gemaakt en dragen een derde steen als een bovendrempel. In de verticale stenen is aan de binnenkant een groef en hierin ging een grof en zwaar stuk hout op en neer om de olijven te pletten; het sap ervan vloeide in het bekken dat er onder stond. Een zware handboom vergemakkelijkte het opheffen van het houten pletblok of van een plank die met een gewicht verzwaard werd en die dan uit kracht van haar eigen zwaarte met geweld op de olijven neerviel.” (Galilée, II, 41-42). Vanzelfsprekend is verondersteld dat de olijven in een bak van steen of hout lagen en dat in de bodem van de bak openingen waren, waardoor het sap in het bekken liep. Dus geheel hetzelfde systeem als de pers uit de tijd van Jafet, zoon van Noë. Dit oliepersmodel is zeker een van de alleroudste, daar het tot Noë teruggaat. De hoogte moet ongeveer die van een deur zijn, aangezien Guérin verklaart dat oppervlakkige onderzoekers zulke nog rechtstaande stenen voor deurstijlen genomen hebben. Fascikel 32 665