Nederdaling ter helle. – Satan in boeien geslagen. – Zielen door Jezus bevrijd. – Satan nu losgelaten. 2014. Toen ik nu mijn beschouwing van de H. Vrouwen, van Maria, van de grafwacht en van Jezus’ lichaam in het graf afwendde om ze op de heilige ziel van onze Verlosser te vestigen, werd mij zulk een grootse en veel omvattende voorstelling van de nederdaling ter helle getoond, dat ik slechts een klein deel ervan heb kunnen onthouden. En dit zal ik nu naar best vermogen trachten te vertellen. Op het ogenblik dat Jezus met een luide kreet zijn allerheiligste ziel uit het lichaam liet vertrekken, zag ik deze als een lichtgedaante met vele engelen, onder wie ook Gabriël was, aan de voet van het heilig kruis in de aarde nedervaren. (Merk op: de nederdaling ter helle is een punt van ons geloof). Zijn Godheid zag ik niet alleen met zijn ziel, maar ook met zijn aan het kruis hangend lichaam verenigd blijven. De manier waarop ik dit zag is niet onder woorden te brengen. Ik zag in de plaats of in het verblijf waarin de ziel van Jezus neerdaalde, 3 afdelingen, zoals 3 werelden. Ik had het gevoel dat die afdelingen rond en door een omringende sfeer van elkander gescheiden waren. Vóór het voorgeborchte was een heldere, om niet te zeggen groene, aangename, verkwikkelijke ruimte. Dit was de plaats waarin ik altijd de zielen, die uit het vagevuur verlost worden, zie binnengaan alvorens naar de hemel opgevoerd te worden. Het voorgeborchte zelf, waar men op de verlossing wachtte, was met een grijsgrauwe, nevelachtige sfeer omgeven en in verscheidene kringen ingedeeld. Fascikel 32 684