gronde lagen, schrokken zij en wandelden even verder voorbij de tuin, naar Golgota toe. Doch Magdalena vergat spoedig het gevaar en liep de tuin in. Salome volgde haar op een kleine afstand. Deze beide hadden hoofdzakelijk de aankoop gedaan van de zalven. De 2 andere vrouwen waren meer vreesachtig en bleven toeven buiten de tuin. Ik zag dat Magdalena, toen zij in de nabijheid van de wachten kwam, schrikkend enige stappen terugdeinsde naar Salome toe, doch, hun vrees beheersend gingen zij nu allebei samen tussen de wachten door tot in de grafspelonk. Zij zagen de steen opzij gewenteld en de deuren waren toegelegd, wat waarschijnlijk Kassius had gedaan. Met kloppend hart en bange verwachting opende Magdalena een van de vleugels, staarde op de grafbank en zag de doeken apart gelegd en ledig. Het kamertje was vol glans en een engel zat rechts op de lijkbank (Mk. 16, 5). Magdalena was bovenmate ontsteld en ik weet niet of zij wellicht woorden van de engel hoorde; ik zag haar zeer bewogen ijlings uit de tuin snellen en door het poortje van Nikodemus de stad in naar de apostelen lopen (Joa. 20, 2; zij laat de andere vrouwen met wie zij gekomen was, achter. Alleen zij brengt op dit ogenblik de boodschap van Jezus’ verdwenen-zijn aan de apostelen; daarom maakt Joannes in deze passage geen gewag van die andere vrouwen). 2029. Ook van Maria Salome, die niet verder gegaan was dan in de voorkamer, weet ik niet of zij op dit ogenblik wellicht woorden van de engel vernomen heeft; ik zag haar aanstonds na Magdalena met droefheid en schrik uit de spelonk en de tuin vlieden en de vrouwen opzoeken die vóór de tuin achtergebleven waren om hun het geziene te berichten. Dit alles geschiedde in een vlug tempo, snel achtereen en met een schrikken als voor geesten. De andere vrouwen door Salome op de hoogte gebracht, waren ontsteld en tevens verblijd en aarzelden Fascikel 32 717