2033. Nu eerst zag ik de wachten die daar verspreid te gronde lagen, van hun bewusteloosheid bekomen. Zij stonden op, namen hun lansen en lantaarnen, die vóór de ingang op stangen gebrand en niet alleen de omtrek, maar ook het binnenste van de grafspelonk verlicht hadden, en ik zag hen bang en ontsteld uit de tuin lopen en zich stadwaarts naar de Kalvariepoort begeven. Ondertussen had Magdalena de H. Vrouwen gevonden, hun verteld dat zij Petrus gewaarschuwd had en dat zij zo straks de Heer in de tuin gezien had en aanstonds daarop de engelen in de grafspelonk. De vrouwen antwoordden dat ook zij de engelen gezien hadden (nr. 2029). Hierop snelde Magdalena naar de stad langs de grote naburige Golgotapoort (Joa. 20, 18), en de vrouwen keerden nog eens terug naar de tuin, wellicht met de hoop de apostelen daar nog te ontmoeten. Ik zag dat de wachten voorbij hen gingen en hun ondertussen enige woorden toespraken. De H. Vrouwen waren nauwelijks op een kleine afstand van de tuin gekomen of, op hen toetredend verscheen hun Jezus, gekleed in een wijd golvend wit gewaad, dat zelfs over zijn handen neerhing en Hij sprak: “Wees gegroet!” Zij sidderden en zonken op hun knieën neer aan zijn voeten, als om deze te omvatten. Ik herinner me toch niet duidelijk, gezien te hebben dat zij dit werkelijk hebben gedaan. Maar ik zag dat de Heer enige woorden tot hen sprak, met zijn hand in een bepaalde richting wees en verdween. (Zie vooral Matteüs 28, 9-10; ook Lk. 24, 9-11; Mk. 16, 11). Hierop liepen de H. Vrouwen met spoed door de Bethlehemspoort opwaarts naar de Sionsberg om aan de leerlingen in het Cenakel te melden dat zij de Heer gezien hadden en dit van Hem vernomen hadden. Aanvankelijk echter weigerden de leerlingen geloof te hechten, zowel aan de woorden van deze vrouwen als vroeger aan die van Magdalena. In afwachting dat Petrus en Fascikel 32 726