De mededeling van K. hierover is zeer duister, onzeker, misschien foutief. Ze luidt: “De kerubs waren niet op de Ark zelf geplaatst maar op een versiering op de Ark, en wel met de aangezichten naar buiten; hun vleugelen raakten elkander.” Dat de kerubs niet op het deksel zelf, maar op een versiering zaten kan men aannemen, want in D.B. Arche, k. 81, 816 817, vindt men een afbeelding waarbij de kerubs op een lage zetel zitten. Hoe de woorden, ‘met hun aangezichten naar buiten’, verstaan moeten worden is minder duidelijk, ten ware men de veronderstelling zou maken dat de Ark overdwars stond en de engelen op de uiteinden gezeten waren en hun aangezicht naar het Heilige gekeerd hadden. Deze proeve van verklaring is misschien niet zo slecht, aangezien K. hen vergelijkt met de engelen van Jezus’ graf die elk op een uiteinde van de lijkbank gezeten waren. Wij ontkennen geenszins dat hier wel een fout kan ingeslopen zijn. Deze uitweiding over de Ark is hier ook niet slecht geplaatst, omdat de Ark met de troon van God op het deksel een voorspel was van Gods verblijf onder ons in de Eucharistie. Zoals God toen onder zijn volk verbleef op een heel bijzondere wijze om het te helpen, te beschermen, de gebeden te verhoren, zo verblijft de eucharistische Christus ook nu onder ons, niet op een Ark, maar in de tabernakelen. Deze tegenwoordigheid begon aanstonds na het laatste Avondmaal en ze hield nooit meer op. Ze werd door K. reeds meermalen vermeld en zal het hierna nog dikwijls worden. Daarom is hier deze uitweiding niet overtollig. (Zie wat er reeds over gezegd is in fasc. 1, nr. 27, voetnoot 56). *** Fascikel 34 915