De lichtende vlammen daalden op ieder van hen neer, verschillend in kleuren en intensiteit. 2144. Dit gedruis als van een onweer wekte vele mensen uit hun slaap. De Geest vervulde ook met ontroering vele aanhangers en leerlingen die in de omgeving woonden. Als die uitstorting voorbij was, was de gehele verzameling met een blijde kloekmoedigheid (= moed, durf, dapperheid, onversaagd) bezield. Allen waren bewogen, als dronken van vreugde en met vertrouwen vervuld. Zij schaarden zich rondom de H. Maagd die ik, hoewel ook zij zeer verkwikt was, toch niet zo uitbundig vol geestdrift zag, maar eerder zeer kalm en stil en, zoals altijd, in haar binnenste vol heilige zelfbeheersing. De apostelen echter omarmden elkander en waren van een heilige vreugde, durf en vrijmoedigheid om te spreken doordrongen. Het was als riepen zij elkander toe: “Hoe waren wij? Wat is er van ons geworden?”. Ook de H. Vrouwen omarmden elkander. Alle leerlingen in de gangen waren op dezelfde wijze ontroerd en geestdriftig. De apostelen liepen tot hen en waren als met een nieuw leven, met vreugde, vertrouwen vervuld en met een stoutmoedigheid, die vrees noch aarzelen kende. Deze eerste ontboezeming van de ontvangen inwendige verlichting en versterking ging nu in een vurige dankzegging over. Zij plaatsten zich als naar gewoonte in de rangschikking voor het gebed. Zij loofden God en betuigden Hem met grote vurigheid hun diepgevoelde dank. Middelerwijl verdween geleidelijk het buitengewone licht geheel. Petrus hield tenslotte een redevoering voor de leerlingen en zond er verscheidene uit naar de kampeerplaatsen van de bestgezinde vreemdelingen, die voor het Pinksterfeest naar Jeruzalem gekomen waren. Fascikel 34 921