verbanning van Lazarus en zijn zusters met nog anderen, waaronder ook

de blindgeboren, door Jezus genezen man schijnt geweest te zijn.

Joannes is de apostel en geloofsuitbreider in Klein Azië, vooral langs de

westkust geweest. Met zijn bekeringswerk zal hij niet later begonnen

zijn dan zijn collega’s. Kon hij, die met de zorg voor Maria belast was,

haar in zo groot gevaar te Jeruzalem alleen en onverdedigd achterlaten?

Bij deze redenering voegen wij nog de volgende argumenten van Dr. P.

Dierickx ten gunste van de traditie van Maria’s verblijf en dood bij Efeze.

Reeds in de 2e helft van de 4e eeuw bestond te Efeze een aanzienlijke

Maria kerk, opgetrokken op de resten van een reusachtige heidense

bouw. In de 6e en 7e eeuw werd deze kerk (toen wellicht reeds

vervallen) verbouwd tot een dubbele kerk. In de eerste Mariakerk

zetelde in 431 het derde algemeen concilie, het oecumenisch concilie van

Efeze, dat Maria plechtig tot de Teotokos, tot de Moeder van God,

uitriep. Dit concilie dat ten doel had Maria’s eer te verdedigen en haar

goddelijk moederschap plechtig af te kondigen, vergaderde

waarschijnlijk hier, omdat Efeze bekend was als de stad waarbij Maria

geleefd had en gestorven was.

De concilievaders, zo betoogt Dierickx, deelden aan de clerus en het

christenvolk van Konstantinopel, waarvan de hier veroordeelde ketter

Nestorius bisschop was, het volgende mee:

“Nestorius, de vernieuwer van goddeloze ketterijen, is in de streek van

Efeze op dezelfde plaats gekomen, waar vroeger de theoloog Joannes

en de H. Maagd Maria Moeder van God …; hij heeft zich van de

verzameling der heilige vaders afgescheiden en is veroordeeld.”

De puntjes in de voorlaatste regel, na de woorden ‘Moeder van God’,

duiden aan dat in de oorspronkelijke tekst een woord of uitdrukking

verondersteld is. Dikwijls werd de mening geuit, dat men lezen moet:

‘waar Joannes en Maria hun kerk hebben’, nl. de boven vermelde

dubbele kerk. Volgens mijn onderzoek, zo beweert Dierickx, moet er

staan: “Waar ook Joannes en Maria gekomen zijn.”

Inderdaad, een Griekssprekende zegde mij: “Dit is een gewone

weglating in onze taal, wanneer bij het tweede onderwerp hetzelfde

werkwoord komt als bij het eerste.

Fascikel 34