Calmet en Ruinart een verblijf van Maria te Efeze aan.

Paus Benediktus XIV (1740 1758) schrijft in zijn traktaat over de H.

Mysteriën, wanneer hij op Goede Vrijdag de woorden van het Evangelie

“Joannes nam haar bij zich op”, interpreteert: “Toen Joannes naar Efeze

vertrok, nam hij Maria mee en vandaar steeg de heilige Moeder van God

ten hemel op!”

Er schijnt in het Nabije Oosten”, zo verlengt Dierickx zijn betoog, wel

een taaie mondelinge traditie bestaan te hebben, die het feit van Maria’s

woonplaats bij Efeze trouw van geslacht tot geslacht heeft

overgeleverd. In het (reeds genoemde) bergdorpje Kirkindje, leefde een

kolonie christenen, uit Efeze daarheen gevlucht bij de invallen der

Muzelmannen in de hoge Middeleeuwen.

Ofschoon de liturgische boeken van de orthodoxe Kerk Jeruzalem als de

sterfplaats van de Moeder van God aanduiden, kwamen de orthodoxe

christenen van dat bergdorp sinds onheuglijke tijden op 15 augustus in

bedevaart naar Panagia Kapulu, om er het afsterven en de Hemelvaart

van Maria te vieren.

De Turks Griekse oorlog van 1922 heeft die christenen verstrooid, maar

in juli 1959 kwamen nog 6 van hen uit Athene naar Panagia Kapulu in

bedevaart.

In de jaren 1880 1890 heeft men verscheidene getuigenissen

opgetekend van orthodoxen en moslims uit de omtrek van Efeze, die

met alle stelligheid beweerden dat Maria in de bergen bij Efeze

gestorven was. Alwie weet hoe trouw de oosterlingen, tot vóór kort

meest allen analfabeet, oude tradities bewaren, kan deze mondelinge

overlevering naar waarde schatten.” Tot dusver Dierickx.

***

Het volgende is gecondenseerd uit 2 dagbladartikels: “De E. H. Carlo

Gasparri, oratoriaan te Rome, heeft in de Revue ‘Giubileo’ Efeze

verdedigd.

Het huisje van Maria, door Joannes gebouwd, door A. K. Emmerick

aangewezen, werd op 29 juli 1891 door 2 Lazaristen van Smyrna na 2

dagen zoeken teruggevonden, verwoest en verborgen in een diepte of

kleine vallei op de Bulbul Dagh. Dit huisje was in de loop der eeuwen

door de heerschappij van de Muzelmannen en het uitsterven van de

christenen der streek in vergetelheid geraakt … In de buurt bestaan

Fascikel 34