Onder hen bevond zich in juni 1931, bij de herdenking van het concilie

van Efeze, Monseigneur Roncalli, destijds apostolisch delegaat in

Bulgarije, die later de roemrijke, door heel de wereld beminde paus

Joannes XXIII zou worden.

De afkondiging van het dogma Maria ten hemel opneming op 1

november 1950 luidde een nieuwe bloeiperiode voor Panaja Kapulu in.

De Zwitserse kanunnik Gschwind verkreeg van de Turkse regering dat

een brede autobaan zou worden aangelegd vanaf het station van

Seldjoek naar Panagia Kapulu in de bergen. Deze mooie baan, waarop 2

autobussen mekaar gemakkelijk kunnen kruisen, stijgt met brede

bochten omhoog en heeft als eindpunt het heiligdom zelf.

Met het door Kanunnik K. Gschwind verzamelde geld kon Monseigneur

Descuffi, aartsbisschop van Izmir (het oude Smyrna) het kerkje

restaureren en op zondag na Maria ten hemel opneming, 19 augustus

1951, plechtig inzegenen. Nooit had de bergeenzaamheid van Panaja

Kapulu zulk een toevloed van mensen gezien. Onder de 3.000 personen

bevond zich een minister uit Ankara, de gouverneur van Izmir, de

directie van pers, radio en verkeer, filmoperateurs en reporters uit de

gehele wereld. Radio Ankara zond zelfs de Frans Turkse preek van

monseigneur Discuffi uit.

In de laatste jaren nam het aantal bedevaarders voortdurend toe:

in 1956 waren er 20.000;

in 1960 bedroeg het aantal pelgrims 70.000;

in 1962, volgens de Osservatore Romano van mei 1963 zelfs 132.000.

De meeste bedevaarders zijn moslims, want het land is nagenoeg geheel

muzelmans. In heel Turkije zijn er op 21.000.000 inwoners slechts

20.000 katholieken en in het bisdom van Mgr. Discuffi slechts 2.000 op

600.000 inwoners.

De overige bedevaarders zijn deels orthodoxe christenen en deels

katholieken.

Panagia Kapulu is de enige bidplaats ter wereld, waar de aanhangers van

de 3 grote godsdiensten, die Jezus en Maria vereren, samen komen

bidden. Zo is deze plaats het belangrijkste centrum van Maria verering

in Klein Azië geworden.

Fascikel 34