Geheel in een wit gewaad gehuld en op de arm van een dienstmaagd steunend, trad de H. Maagd uit haar slaapvertrek. Haar aangezicht was wit als sneeuw en als doorschijnend; zij scheen door haar verlangen als opgeheven en als te zweven. Sedert de Hemelvaart van Jezus lag op heel haar wezen en voorkomen de uitdrukking van een gestadig toenemend heimwee dat haar geheel verteerde. Zij begaf zich met Joannes naar haar bidplaats. Hier trok zij aan een lint of riem, waardoor het tabernakel in de muur opendraaide en het zich daarin bevindende kruis vertoonde. Nadat beiden geknield een tijdlang daarvóór gebeden hadden, stond Joannes op en haalde een metalen doosje uit de boezem van zijn kleed, opende het op een van zijn zijden, trok er een omslag (of soort bursa) van fijne wol uit en hieruit een gevouwen doekje van wit linnen. Dit bevatte het H. Sacrament in de vorm van een klein vierkant stukje en hij reikte haar dit toe, terwijl hij met plechtige ernst enige heilige woorden uitsprak. Hij gaf haar geen kelk te drinken. Maria’s kruisweg te Efeze. 2202. Achter het huis, een eind ver de berg op, had de H. Maagd voor eigen gebruik een soort kruisweg aangelegd. Zolang zij nog te Jeruzalem woonde, had zij daar sedert de dood van de Heer regelmatig en trouw zijn lijdensweg in overweging en onder tranen van medelijden bewandeld. Zij had de afstanden tussen de verschillende voorname plaatsen, waar Jezus een buitengewone foltering had verduurd, in schreden berekend, want zonder die gedurige beschouwing van Jezus’ lijden kon haar grote liefde onmogelijk leven. Fascikel 34 46