glimlach. Hoe ouder zij werd, des te witter en doorzichtiger haar aangezicht scheen; het was mager, doch zonder rimpels, zonder enig spoor van afgeleefdheid; zij leefde in de geest, in een bovenaardse sfeer. Dat ik de H. Maagd in dit visioen vannacht zo bijzonder klaar heb gezien, zal wel te danken zijn aan een kleine relikwie van een kleed dat zij bij deze gelegenheid droeg. Deze schat is in mijn bezit en ik wil beproeven dit kleed naar best vermogen duidelijk te beschrijven. 2207. Het was een bovenkleed. (Dit stuk, een feestkleed, door K. hier uitvoerig beschreven, is hetzelfde waarvan zij gesproken heeft in fasc. 3, nr. 80 – zie ook hierna). Het bedekte slechts de gehele rug, vanwaar het in enige plooien tot aan de voeten neerhing. Een deel (of strook), boven aan de hals werd over schouder en borst tot de andere schouder gelegd, waarop het met een knoop werd vastgemaakt, zodat het een soort halsdoek (of kraag) vormde. Het kleed werd door de gordel tegen het middellijf gesloten en zo bedekte het het lichaam van onder de armen tot aan de voeten aan beide zijden van het bruinachtig onderkleed. Op deze zijden vormde het vanaf de gordel naar beneden een omslag, waardoor de voering zich liet zien. Dit omgeslagen deel was in de lengte en in de breedte rood en geel gestreept. Het strookje overblijfsel dat ik bezit, is afkomstig van de rechterzijde van dit omgeslagen deel, evenwel niet van de voering. Het was een feestkleed dat volgens oud Joods gebruik zo gedragen werd. Ook moeder Anna had zo’n kleed. Dit overkleed bedekte slechts de gehele rugzijde van het bruinachtig onderkleed, waarvan het borststuk en de gehele Fascikel 34 58