De apostelen plachten op hun reizen dit kruisvormig vaatstuk met

zich mee te dragen en het hing dan op hun borst onder hun kleed.

Hierdoor waren zij meer dan de hogepriester, wanneer hij het

geheimzinnige, allerheiligste voorwerp van het Oud Verbond

(Urim en Tumim) op de borst droeg27.

Ik herinner mij thans niet duidelijk of zich in één van die busjes of

ergens anders ook heilige gebeenten bevonden. Ik weet echter

wel dat zij onder het offer van het Nieuw Verbond telkens

gebeenten van profeten en later van martelaren in hun nabijheid

hadden, juist gelijk de patriarchen bij het opdragen van offers aan

God altijd gebeente van Adam of van andere oudvaders, op wie

de belofte had gerust, op het altaar plaatsten. Onder het

laatste avondmaal had Christus zijn apostelen aldus

leren doen.

Petrus in priestergewaad nam plaats vóór het altaar.

De overigen rangschikten zich koorsgewijs achter hem.

De vrouwen woonden de plechtigheid bij op de achtergrond.

27 Als hij Urim en Tumim op de borst droeg. – Bedoeld is het Ratonale, ook

Pectorale of borststuk genoemd.

Het was een vierkant, stijf, dubbel gevouwen borststuk, zodat het een beurs

vormde, die iets bevatten kon. Hierin was verborgen het zogenaamde ‘Urim

en Tumim’, 2 orakelvoorwerpen, waaraan een zekere profetische kracht

verbonden was.

Door dit middel kwam de hogepriester vaak bij de een of andere twijfel tot de

kennis van Gods wil, of deed hij ook, soms onbewust gelijk Kaïfas, een

voorspelling.

Het borststuk was kostelijk en kunstig vervaardigd en met 12 kostbare

edelstenen bezet.

De hogepriester mocht de eigenlijke tempel niet binnengaan zonder ermee

bekleed te zijn, zonder het op de borst te hebben.

Fascikel 34