Toen ik dit bij Efeze gezien had, kreeg ik het verlangen te weten hoe het er in diezelfde tijd te Jeruzalem uitzag, doch ik voelde schrik voor de lange reis van Efeze naar de heilige stad. Toen kwam de maagd en martelares Suzanna, wier feest wij heden vieren (nl. 11 augustus) en van wie ik een relikwie bezit en die mij de gehele nacht gezelschap had gehouden, weer naar mij toe en sprak me moed in. “Uw vrees is ongegrond”, zegde ze, “ik wil u vergezellen!” Toen trok ik aan haar zijde over land en zee en wij bereikten in een minimum van tijd Jeruzalem. Zij was echter geheel anders dan ik; zij was subtiel en licht en wanneer ik haar vastnemen wilde, kon ik dat niet. Zodra ik op een bepaalde plaats kwam en het visioen kreeg van wat daar gebeurde, zoals nu te Jeruzalem, was zij verdwenen, doch gedurende de tussentijd op de weg van de ene plaats naar de andere, die mij dan in een nieuw gezicht verscheen, werd ik weer door haar begeleid en getroost. Ziehier nu hoe het er te Jeruzalem uitzag. Jeruzalem ten tijde van Maria’s dood. 2211. Ik kwam bij de Olijfberg en zag hoe alles verwoest en veranderd was, vergeleken bij vroeger; ik kon echter elke plaats nog terugkennen. Het huis bij de Getsemani-hof waar de leerlingen achterbleven en wachtten (fasc. 29, nr. 1782, voetnoot 15), was neergehaald en in de omtrek waren allerlei muren opgericht en grachten getrokken om de wegen ontoegankelijk te maken. Ik begaf mij hierop naar het graf van de Heer; het was bedolven, afgesloten en met muurwerk ombouwd en boven op de rotshoogte was men begonnen met een bouwwerk dat een kleine kapel scheen te moeten worden, doch de naakte muren stonden er nog maar van overeind. Toen ik daar rond stond te zien, het hart vol Fascikel 34 67