Laatste levensjaren, dood en verheerlijking

van Maria (vervolg)

Nog 2212.

Vervolg van wat meegedeeld werd op 12 augustus 1821.

Toen de vertellende hedenavond nauwelijks was ingesluimerd,

begon zij op bedaarde, zachte, buitengewoon aandoenlijke wijze

Maria-liederen te zingen. Bij haar ontwaken ondervraagd door de

schrijver naar wat zij zong, antwoordde zij nog maar half wakker:

“Ik ben in de processie meegegaan met die vrouw daar, nu is ze

weg!”

‘s Anderendaags gaf zij hierover de volgende nadere verklaring:

“Ik volgde gisterenavond 2 van Maria’s vriendinnen op de

kruisweg achter haar woning; zij bewandelen afwisselend alle

dagen deze weg ‘s morgens en ‘s avonds en ik sluit mij dan

ongemerkt achter hen bij hen aan. Gisteren geraakte ik vol vuur

en ik begon te zingen en opeens verdween het tafereel.”

2213.

De kruisweg van Maria telt 12 staties. Maria zelf heeft deze in

schreden afgemeten, en Joannes heeft voor haar de gedenkstenen

laten oprichten. Aanvankelijk waren dit slechts onbehouwen

stenen (zonder inschrift) om de plaats aan te duiden, doch stilaan

werd alles sierlijker. Nu waren het lage, gladde, witte,

meerhoekige, ik geloof bijna, achthoekige stenen, van boven

enigermate toelopend tot een klein, effen bovenvlak, waarin een

uitholling was. Ieder dezer gedenkstenen stond op een voetstuk

van hetzelfde steen. Wegens het welige gras en de mooie

bloemen die er omheen groeiden, kon men de dikte of hoogte van

dat voetvlak niet zien. Zowel deze voetstukken als de

gedenkstenen zelf waren alle (naderhand) van Hebreeuwse

inschriften voorzien (geworden).

Fascikel 35