knop of haak van verschillende aard of soort, die het teken van hun waardigheid waren. Hun witwollen lange mantels droegen zij gedeeltelijk tot bedekking als kappen over het hoofd getrokken. Hieronder droegen zij lange wit-wollen priestertunieken. Deze waren van boven tot beneden open, doch met gespleten riempjes voor strikken (riempje met een oog of lus?) en met kleine bollen voor knopen (mit geschlitzten Riemchen als Schlingen und kleinen Wülsten als Knöpfen geschlossen). Dit zag ik altijd zo, doch vergat telkens het te zeggen. Op hun tochten werden deze kledingstukken tussen de gordel hoog opgetrokken om het gaan te vergemakkelijken; sommigen droegen een buidel, die aan hun gordel hing29. De binnentredenden omhelsden met oprechte genegenheid de reeds aanwezigen en menigeen zag ik zowel van vreugde als van droefheid wenen, daar zij de vreugde van het weerzien in zulk een treurige omstandigheid beleefden. Zij ontdeden zich van hun stok, mantel, buidel en gordel en dan viel hun onderkleed tot op de voeten neer. Nu wonden zij een brede, met lettertekens versierde gordel, die zij bij zich droegen, om hun middel. Men waste hun de voeten en dan naderden zij tot de legerstede (= slaapplaats, ledikant, ligplaats, rustbed) van de H. Maagd die zij eerbiedig begroetten. Zij kon nog slechts enige woorden tot hen richten. Ik zag hen geen andere spijs gebruiken dan kleine broodjes en zij dronken uit de kleine flessen die zij op zich hadden hangen. *** Ik zal verhalen hoe de apostelen tot Maria’s dood ontboden werden. 29 Buidel of beurs aan de gordel. – Dit kon de gebruikelijke knapzak zijn, die men op de reis meedroeg; ook door herders werd hij gebruikt en hij hing af van de ene schouder naar de andere zijde. Ook de geldbeurs droeg men aan de ene zijde, doch aan de gordel vastgehecht. Dit vermeldt K. b.v. in fasc. 30, nr. 1848 en nr. 1851, alsook voetnoot 56. Fascikel 35 74