2215. Allen, ook zij die het verst verwijderd waren, zag ik door verschijningen naar het sterfbed van de H. Maagd geroepen worden. Die ongelooflijk verre reizen der apostelen geschiedden vast en zeker met een wonderbare medewerking en hulp van de Heer (zie fasc. 27, nr. 1497, voetnoot 795). Ik geloof dat de apostelen dikwijls, zonder het misschien zelf te weten, op een bovennatuurlijke wijze gereisd hebben, want vaak zag ik hen midden tussen grote volksmenigten trekken, zonder dat ook maar iemand hen scheen te bemerken. Ik zag dat de wonderen die de apostelen bij verscheidene heidense en wilde volkeren bewerkten, van een geheel andere aard waren dan de wonderen die ons uit de H. Schrift bekend zijn. Overal was de aard van hun wonderen afgestemd op de behoeften van de mensen. Ik zag dat zij allen op hun reizen gebeenten van martelaren, die het slachtoffer van de eerste vervolgingen geweest waren, en ook van profeten overal met zich meedroegen en ze onder hun gebed en heilig misoffer in hun nabijheid plaatsten (cfr. fasc. 34, nr. 2209). Toen de oproep van de Heer om zich naar Efeze te begeven, tot de apostelen uitging, bevond zich Petrus, en, naar ik meen, ook Mattias, in de streek van Antiochië. Andreas, die van Jeruzalem kwam, waar hij vervolgingen te verduren had gehad, bevond zich niet ver van Petrus. Op hun weg zag ik deze laatste en Andreas op verscheidene niet ver van elkaar verwijderde plaatsen, ‘s nachts liggen slapen. Geen van beide logeerde in een stad, maar bracht de nachten door in openbare herbergen, gelijk er in die warme landen aan de grote wegen aangetroffen worden. Fascikel 35 76