Dood van Maria.

2220.

Petrus had middelerwijl het H. Misoffer geëindigd; hij had

geconsacreerd, het lichaam des Heren genuttigd en het ook aan de

aanwezige apostelen en leerlingen uitgereikt.

De H. Maagd kon het altaar niet zien, doch zij had gedurende de

hele plechtigheid op haar legerstede diep godvruchtig overeind

gezeten.

Nadat Petrus gecommuniceerd en ook aan alle apostelen de H.

Communie uitgereikt had, begaf hij zich naar de H. Maagd om

haar de H. Teerspijs en ook het laatste H. Oliesel toe te dienen.

Alle apostelen begeleidden hem in plechtige rangschikking.

Taddeüs ging met een wierookvat wierokend voorop en werd

gevolgd door de H. Petrus, die vóór de borst het Allerheiligste

droeg in de kruisvormige bedieningvaas, waarvan ik reeds gewag

heb gemaakt (fasc. 34, nr. 2209). Op hem volgde Joannes; deze

droeg een schoteltje, waarop de kelk met het H. Bloed en enige

doosjes stonden.

De kelk was klein, dik en als gegoten; hij had een zo korte schacht

of greep, dat men hem slechts met een paar vingers kon grijpen;

hij had een deksel en overigens de vorm van de kelk van het

laatste avondmaal. In de bidplaats, naast de slaapcel der H.

Maagd, hadden de apostelen vóór het kruis een klein altaar

opgericht. De dienstmeid had er een tafel aangebracht, die zij met

een rood en een wit kleed overdekt hadden; er brandden lichten

op; ik geloof dat het kaarsen en lampen waren.

De H. Maagd lag op de rug, roerloos en bleek; zij hield haar

blikken onafgewend omhoog gericht, sprak met niemand en

scheen bestendig in geestverrukking te zijn; zij straalde van

verlangen; dit heimwee naar de hemel dat haar omhoogtrok, was

voor mij voelbaar. Ach! mijn hart wilde eveneens, met het hare,

hemelwaarts naar God.

Fascikel 35