handen en voeten der H. Maagd. Dit was niet het laatste H. Oliesel. Maria had dit vóór haar dood ontvangen. Petrus streek met de zalf over handen en voeten en tekende kruisen op voorhoofd en borst. Ik geloof dat dit een eerbewijs was, gebracht aan het heilig lichaam, zoals men het ook gedaan heeft aan het heilig lichaam van Jezus bij zijn begrafenis. Toen de beide apostelen het heilig lichaam van Maria weer verlaten hadden, gingen de vrouwen met de lijkbereiding door. Zij legden mirrebosjes onder de armen, in de okselholten en in de harteput; zij vulden met zulke bosjes de ruimten op tussen de schouders, om de hals, de kin en de wangen; ook de voeten lagen geheel met zulke welriekende kruidbosjes omringd. Nu kruisten zij de armen op de borst en sloegen de grote lijkwade om het heilig lichaam en wikkelden het als een lange pop of bakerkind in een lang windsel, waarvan zij het begin onder een arm vastklemden. De doorzichtige zweetdoek, die het aangezicht moest bedekken, lag nog boven het gelaat omhooggeslagen, zodat het aangezicht wit, helder glimmend tussen de kruidbosjes zichtbaar bleef. (cfr. fasc. 32, nr. 1984, voetnoot 173; zoals bij Christus zal het  aangezicht pas gedekt worden onmiddellijk vóór de graflegging,  nadat de verwanten en vrienden de dode een laatste groet gebracht  hebben).   Nu legden zij het heilig lichaam in een kist, die als een bedje daar ter zijde stond. Het was als een plank met een lage, opstaande rand, waarop een licht, gewelfd deksel geplaatst werd, zodat de kist op een lange korf geleek. Nu legden zij op de borst van Maria’s stoffelijk overblijfsel een krans van witte, rode en hemelsblauwe bloemen, ten teken van haar maagdelijkheid. Op dit ogenblik traden de apostelen, de leerlingen en alle overigen die naar Maria gekomen waren, binnen om het dierbare, teergeliefde, heilige aangezicht een laatste maal te zien, eer de gelaatsdoek er over geslagen werd. Zij knielden onder een vloed van tranen in alle stilte rondom de H. Maagd Fascikel 35 96