neer, raakten nog eens de op de borst gekruiste, in de windsels

verborgen handen van Maria ten teken van afscheid aan en gingen

van haar weg.

(Vermoedelijk hebben wij hier hetzelfde vereringsgebaar als dat

waarop commentaar gegeven is in fasc. 32, nr. 2023, voetnoot 197).

Thans namen ook de H. Vrouwen het allerlaatste afscheid van de

hun zo dierbare Moeder van de Heer. Na een laatste treurige

liefdeblik bedekten zij haar heilig gelaat met de zweetdoek en

legden het deksel op de kist, die zij aan beide einden en in het

midden met grijze banden omwonden.

2224.

Hierna zag ik hen de kist op een draagbaar plaatsen, die ik door

Petrus en Joannes uit het huis gedragen zag worden. Zij moeten

wel afgelost geworden zijn, want later zag ik de 6 apostels aan de

berrie dragen: van voren (de opvolger van) Jakobus de Meerdere

en de Mindere, in het midden Bartolomeüs en Andreas en van

achteren Taddeüs en Mattias. De draagbomen zullen wel in een

mat of in leder gezeten hebben, want ik zag de kist tussen hen als

in een wieg hangen. Een deel der aanwezige apostelen en

leerlingen gingen vooruit; de overigen en de vrouwen volgden.

Het begon avond te worden en men droeg rondom de kist 4

lantaarnen op stokken.

Zo trok de stoet vooruit op het pad van Maria’s kruisweg tot bij

de laatste statie; hij trok over de heuvel (Kalvarië), voorbij de

laatste gedenksteen en hield stil, rechts van de ingang van de

grafspelonk. Hier zetten zij het heilig lichaam neer en 4 van hen

droegen het in de spelonk en legden het neer op de uitgediepte

lijkbank.

Alle aanwezigen gingen nu één voor één nog eens binnen,

strooiden nog reukkruiden en bloemen er overheen en knielden

een laatste maal neer, terwijl zij het offer van hun gebed en tranen

plengden.

Fascikel 35