- Zijn andere reisgezel was een zeer eenvoudig mens uit het land van de verst afwonende der H. Driekoningen. Dit land noem ik steeds Parterme, omdat ik de namen veelal niet juist kan onthouden. Tomas had hem van daar meegebracht; hij droeg voor hem zijn mantel en als knecht was hij gehoorzaam als een kind. Een leerling opende de deur en toen Tomas met Jonatan het vertrek binnentrad, dat de vergaderplaats der apostelen was, beval hij zijn knecht aan de deur te blijven zitten. De onschuldige bruine man deed alles wat men hem beval en aanstonds ging hij roerloos neerzitten. O! hoe bedroefd waren zij, toen zij vernamen dat zij te laat gekomen waren. Tomas weende als een kind bij het vernemen van Maria’s dood. De leerlingen wasten hun de voeten en zetten hun een verversing voor. Ondertussen waren de vrouwen ontwaakt en opgestaan, en, nadat zij zich weer teruggetrokken hadden, leidde men Tomas en Jonatan op de plaats waar de H. Maagd gestorven was; zij wierpen zich neer en besproeiden de grond met hun tranen. Tomas vertoefde ook nog lang in gebed neergeknield vóór het altaartje van Maria; zijn droefheid was onbeschrijfelijk groot: nu nog kan ik mijn tranen niet weerhouden, als ik eraan terugdenk. Nadat de apostelen hun gebed, dat zij niet onderbroken hadden, geëindigd hadden, gingen zij allen de nieuw-aangekomenen welkom heten. Zij namen Tomas en Jonatan onder de arm, richtten de knielenden op, omhelsden hen en brachten hen in de voorzaal van het huis. Hier boden zij hun een verversing van broodjes met honig aan; zij dronken uit kruikjes en bekers en na nog een gezamenlijk gebed, werden de aangekomenen ook door de overigen omhelsd. *** Fascikel 35 103