plaatste, keek in de richting die men hem wees en lachte iedereen vriendelijk tegen. Hij was blijven zitten, waar Tomas hem gezegd had te gaan zitten. Tomas ziende wenen, stortte ook hij bittere tranen. Deze man is altijd bij Tomas gebleven; hij kon zware lasten torsen en toen Tomas eens een kapel bouwde, heb ik hem enorme stenen zien aanslepen. Na Maria’s dood zag ik de apostelen en leerlingen hier dikwijls samen in een kring verzameld staan en tegen elkander vertellen waar zij geweest waren en wat zij zoal meegemaakt hadden. Ik heb alles gehoord; het zal mij wel weer te binnen komen, indien God wil dat ik het vertel. Fascikel 35 111