vruchtbaarheid bij de vrouwen gewoonlijk reeds opgehouden heeft. Maar bij Anna was dit niet het geval: zij ontving niet uit de wil van het vlees, maar uit de wil van God, omdat zij aan de Kerk een heilig geslacht moest geven, waarvan de takken, door de buitengewone glans van hun zuiverheid en vroomheid, de roem en de zegen van alle eeuwen moesten blijven. Is het niet aan een wonderbaar ingrijpen van de Voorzienigheid te danken, die krachtig en zacht alles bestuurt, quae fortiter suaviterque disponit omnia, dat de H. Anna aldus niet alleen de moeder van de Maagd der maagden, maar ook nog de stam van verscheidene heilige en zuivere families werd, en aan de Kerk de heerlijkste vruchten kon aanbieden van een rijke wijngaard? Verscheidene apostelen, de eerste en roemrijkste van alle martelaren, belijders, maagden en H. Vrouwen waren de gezegende vruchten van de schoot van Anna en van haar dochters. Konden dan die zo gezegende huwelijken anders dan door God gewild zijn? Was de vruchtbaarheid, aan de schoot van Anna verleend, niet een talent dat zij niet begraven mocht, omdat het haar niet alleen voor haar, maar voor het welzijn van de Kerk, ja, voor aller zaligheid gegeven was? Kon zij zich aan Gods wil onttrekken, zonder door die ontrouw haar eigen zaligheid in gevaar te brengen? Overigens verdient het ook te worden opgemerkt dat uit haar huwelijken, afgezien van één geval, slechts dochters voortkwamen, die zelf bestemd waren om nieuwe gezinnen te stichten. Het zijn inderdaad de moeders die door hun zuiverheid, hun zorgen waarmee zij de vruchten van hun schoot zo vóór als na Fascikel 35 129