*** P. Barradius geeft toe dat de andere mening oud en nog algemeen verspreid is en beperkt zich er bij te bewijzen dat de nieuwe die hij verdedigt, niet langer beschouwd dient te worden als ‘vals, vermetel en in strijd met het gevoelen van de Kerk’ (‘erronea, temeraria en Ecclesiae repugnans’). *** Geheel anders trad 100 jaar later P. Cuper in Acta SS. op (T. VI, juli). Hij geeft, zoals Salmeron toe, dat de mening van de 3 huwelijken algemeen verspreid is geweest en door het getuigenis van vele schrijvers bevestigd kan worden, maar hij noemt niettemin de andere mening van één huwelijk redelijker en betrouwbaarder. “Cum Salmerone nostro libenter fateor sententiam de triplici S. Annae conjugio vulgarem fuisse en multorum auctorum suffragiis confirmari posse. Imo, scio Eugesippum quemdam, saeculo XI in tractatu de distantiis locorum terrae santae triplex hoc matrimonium asserere; nihilominus Sanctae nostrae monogamiam magis rationi ac veritati consentaneam existimo.” Met het oog op Dr. Eck voegt hij hier aan toe: “zonder mij de lichtvaardige censuur van een privaat persoon veel aan te trekken” (“temerariam privati hominis censuram parum curantes”). Cuper kon zo spreken, omdat al de grote leraars die zijn orde tot dan toe had voortgebracht, de vroegere algemeen heersende mening bestreden hadden. Overigens lag het in de lijn van de theologische controverse in de 16e en 17e eeuw op dit punt af te wijken van de oude overlevering. De oorlog die de hervormers tegen de maagdelijke staat hadden verklaard, en de onverdiende voorkeur die zij aan het huwelijk boven de vrijwillige maagdelijke eeuwige zuiverheid gaven, was een prikkel om een mening prijs te geven, waarop de hervorming zich ten onrechte beriep als argument om haar dwaalmening te verdedigen. Fascikel 35 136