Tomas zegde hierop dat het de blindheid van de geest was, die hem belette zijn bouwwerk te zien. Indien hij nochtans wilde doen wat hij verlangde, zou hij hem het gebouw laten zien. Nu beschreef Tomas hem de H. Kerk en de gehele leer van Christus als een prachtig paleis en beval de koning in de naam van Jezus gezond op te staan, om met hem het bouwterrein te bezoeken. Als zij er aankwamen, lag daar een grote boomstam, die de zee uitgeworpen had en die zij met vele kamelen te vergeefs poogden weg te slepen. Tomas vroeg deze boom voor het bouwen van een kerk, indien hij macht genoeg had om hem zonder enige andere hulp mee te sleuren. De koning stond dit toe. Tomas nam nu zijn gordel, bond hem aan de boomstam en trok deze zonder iemands hulp naar de plaats waar hij de kerk wilde bouwen. Hierdoor werden velen gelovig en ook de koning liet zich met een groot deel van zijn volk dopen. Bij deze doop verscheen boven het hoofd van de koning een licht dat zich van hem over het volk uitbreidde. De koning kreeg tevens een visioen, waarin hij onder het beeld van een groot gebouw, de goede werken van Tomas en de vruchten van zijn apostolaat aanschouwde. De kerk die Tomas hier bouwde, herinnerde mij telkens weer aan de  Sint‐Jakobskerk te Koesfeld, ik vond dat ze er op geleek.   Ik zag Tomas met veel volk van hier verder trekken. *** (Uit het vervolg schijnt het dat Tomas zich nu naar Meliapoer  begeeft.  Straks heel veel over deze stad, het toneel van het  apostolaat van Tomas).    Ik zag hem zieken genezen, duivelen uitdrijven en mensen dopen aan een bron. De mensen moesten hem het fijnste brood brengen, dat zij hadden; hij zegende het en deelde het uit. Maar hier was een man aanwezig, die, als hij naar het brood wilde grijpen, ziek Fascikel 36 217